Wpisany w 2000 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO, w którym zachowało się prawie pół miliona palm, a najstarsze mają ponad 300 lat. Pierwsze palmy sadzili tu Fenicjanie i Rzymianie, a do ich największego rozpowszechnienia przyczynili się Maurowie. W gaju znajdziemy między innymi La Pipa de San Palacido – jedną ze słynnych pipas, czyli palm, których pnie są mocno zakrzywione, ale wierzchołki wyginają się i rosną pionowo. Jest to jeden z przykładów geotropizmu (rośliny, nawet jeśli je przechylimy, będą rosnąć w górę). Najbardziej rozpoznawalna jest Palma Cesarska – La Palmera Imperial, poświęcona cesarzowej Austro-Węgierskiej Elżbiecie Bawarskiej, znanej jako Sissi, która odwiedziła ogród w 1894 roku. Palma jest szczególnie ciekawa, ponieważ dodatkowe pędy zazwyczaj rozwijają się u podstawy drzewa, gdy ma ono od 10 do 15 lat. W tym przypadku pędy wyrosły na wysokości około 2 metrów gdy drzewo miało ponad 60 lat. 7 pędów rozwinęło się symetrycznie i dziś, po ponad 130 latach, uzyskały ogromne rozmiary. Drzewo wspierane jest na metalowych stelażach już od 1900 roku. Obecnie całe drzewo waży około 8 ton, a jego 8 pędów osiąga wysokość około 17 metrów.
